kelimenin en gerçek hali ile hiç birşey...
hayatıma ait uzun süreler, ya yaptıklarımı beğenmeyerek ya da yapmadıklarıma hayıflanarak geçirdim.
ama hep planlar yapardım hala da yapıyorum,
bazı planlarımı uyguladım, mutluyum
bazılarını hep öteliyorum farkındayım.
kendime dürüst müyüm, kendime haksızlık mı yapıyorum bilmiyorum.
filmler seyrediyorum,
kitaplar okuyorum
fikirlerim var,
ama ne oluyor da biri gelip
'sahi sen film seyretmiyorsun dimi' diyebiliyor,
izin veriyorum,
cevap vermiyorum,
özel alanlarımı oluşturmamışım
kendi değerimi, kendim kabul etmiyorum,
bir süredir saçım ile ilgili birşey deniyorum
herkesi rahatsız ediyor,
neden kimse,
saçıma değilde, kaşlarıma değilde kafamın, ruhumun içine bakmak istemiyor!
herkes birbirini kendi dünyasına göre değerlendiriyor,
o, saçını boyatmıyorsa mutsuz, eşittir ben de mutsuzum
ama değilim!
ne kadarı beyazlıyacak merak ediyorum.
ne zaman bıraktık saygı duymayı
kendi kılıfımızdan çıkıp, diğerini o şekilde ne zaman göreceğiz?
hiç bir fikrim yok,
değişik bir ruh hali içinde birşeyler olmasını bekliyorum
belki bir beklenti hastalığıdır, benim ki,
ne gelecekse iyilik ile gelsin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder