Annelik Okulu ve Ekim Ayı

akşam geç vakit kapı çalıyor, gelen pijaması ve küçük kızı ile komşunuz ise
kabul edin artık büyüdünüz.
evin her daim toplu olmasını sağlayan komşuluk ilişkileri,
hasta olsam gelir, diye düşünebileceğiniz sağlam bir dost
iki dakika çocuğumu emanet edebileceğim biri.
aaaa ne büyümesi, eni konu yaşlanmak bu
oturmuş komşulardan bahsediyorum.
ama annemden özendiğim şeyleri şimdi kendim yaşamaya başladım, o yüzden sanırım.

aslında boş kağıdın başına oturduğumda, bugunden bahsedecektim,
sabah değişik bir sıcaklıkla ve serinlik veren sisden.
parkdaki ıslak salıncaklardan ve köpeklerden
ama yaşadım bitti, tekrar edebileştirmeye çalışmanın manası yok.
hem de onca imla hatası yapıyorken:)
şaka bir yana dün gece hevesle yazdıklarım imla ve yazım yanlışları içinde uçup geldi buraya
kontrolu daha sıkı tutmalıyım, ne mutlu bana ki arkadaşlarım ve eşim yazımı okuyup beni olumlu eleştirileri ile yücelttiler.

ekim ayı birçok insan için yenilik ayıdır
belki okulların açılması veya mevsim dönüşümü neden oluyordur ama
bende etkileri her yıl büyük yaşanıyor.
her eylül ekim ayında okul, kalem, defter isteği ile dolar taşarım.
birkaç kalem ve defter ile bu isteği bastırır, kendi kendime okuma listeleri hazırlar
kütüphanemde okunacak kitaplar rafı yaparım.
geçen yılların birinde çok sevdiğim bir dil olan italyanca
öğrenmek için kursa bile yazılmıştım ekim ayında.

oğlumun doğum günü de ekimin biri
sanırım bu yaşıma kadar kayıt olduğum ve bitirdiğim en önemli okul, annelik okulu olacak
gerçi annelik okulundan mezun olunmuyor ki ....
anneciğimin forması hala üzerinde
anneee hasta oldum
annneeeee temizlik var
annne gezelim
annneeee annneeeeeee
şükürler olsun yanımızda,
sağlıklı ve enerjik bir insan annemiz
buradan annesini kaybeden arkadaşlarımın acılarını paylaşıyorum . rahmet diliyorum .zor bir durum...

kişi ne kadar çok yardım isterse ve o isteği ne kadar çok karşılaşırsa o kadar dayanıksız oluyor.
annemin yardım isteyeceği bir annesi olmamış her zorlukla kendisi başa çıkmış
süperman gibi bişeydi, hatırlıyorum
yorulmazdı
sıkılmazdı
durmazdı
ama bizler feci dayanıksız ve mız mızız
kendimi ve kardeşimi bu manada çok eleştiriyorum
sürekli yedek tekerleklerin üzerinde giden
bisikleti yeni alınmış çocuklar gibiyiz
düşmekten o kadar korkuyoruz ki iki tekerleğe geçiş yapmıyoruz.

bunun adı kolaycılık bence
kolaycıyız
dert yanmak daha kolay
yardım istemek de öyle...

bakalım şimdi yazıldığım bu annelik okulunda
daha ikinci yılım
ne dersler, ne öğretmenler değiştireceğim
ne sınavlardan geçip nelerinde kalacağım...
oğlum bana neler öğretecek.
yazar paylaşırım.
ama yok yok anne çocuk blogu yapmıyorum :)
ne varsa o bloglarda, bazıları çok da yararlı aslında
ama ben korkmuşum demek ki ...
iyi geceler